මට සිදු වූයේ කුමක්ද?

දීර්ඝ කාලීන ඉතිහාසයක් ඇති,අභීත වීරෝධාර ශ්‍රී ලාංකික පුතණුවකු වූ බටපොලයා නම් මහා විරුවාට සිදු වූයේ කුමක්ද??????







ලඟදීම බලාපොරොත්තුවන්න

මම ආමි!!!

මම මැරුණේ නැත.!

තව ටික දවසකින් මම නැවත සීන් එකට එන්ටර් වෙමි,
මාගේ මහා මවුල මංගල්‍යයට රෙඩි පිට ඉන්නා ලෙස රටවැසි ජනතාවට මෙයින් දැනුම් දෙමි.....


-චූටි බටපොලයා-

අපෙ අයියාගේ ප්‍රේම පුරාණය I

සීසන් I-එපිසෝඩ් එක (S01E01)

කරදර එනවිට එකපිට එක තෑගිබෝගද නැතුවම එන බැවින් සති කීපයක්ම බටපොලයා බ්ලොග් අවකාශයට ඇබ්සන්ට් පොරක් විය..

සමාව භාජනේකට දානු මැනවි!

බටපොලයා මේ වතාවේ අසරණයා හෙවත් අසාර් ටත් වඩා අසරණ විය :(

සති කීපයක්ම මගේම බ්ලොගයට එන්නට බැරි වුනා පමණක් නොව කිසිම බ්ලොග් එකක් කියවන්නටද බැරි විය..

තව ඉතුරු වෙලා තියෙනවනම් සමාව පොඩ්ඩක් භාජනේට දාන්ට :)
හැකි ඉක්මනින් ඔක්කොම කියවන්නං.....


සති ගානකට පස්සෙ ඇවිත් කියන්නත් දෙයක් තියෙන්න ඕනිනෙ.
මගෙ දුක් කියල වැඩක් නෑ.
ප්‍රශ්න ගොඩක ඉන්න ඔයාලට තව ප්‍රශ්න දාන්න මට ඕනි නෑ.
ඉතින් මට හිතුන මගෙ මාරයාගෙන් පළිගන්න.......
(බ්ලොග් ලියන මාර අයියා නොවන බව කරුනාවෙන් සලකන්ඩ ඈ)

මූ මගේ අයියාය.මොන කරුමෙකට මගේ අයියා වුනාදැයි මට නොතේරේ.......

කොටින්ම කිව්වොත් අපේ අයියා හෙන අපතයෙකි,ගොන් නාම්බෙකි,නැට්ට හැලිච්චි වඳුරෙකි,ප්‍රංශ සැන්ට් පව්ඩර් ගැසූ අමු උරුලෑවෙකි.ගන්ධබ්බ අපදානයෙහි ප්‍රධාන නළුවාද මූය.පාරේ රස්තියාදු ගසන වල්සේශන් බල්ලෝද මූට කතා කරන්නේ "සහෝදරයා" කියාය.මූ උන්ගෙන් වෙනස් වන්නේ ලයිට් කණුවක් දුටු විට කකුල ඉස්සෙන්නේ නැති එකෙන් පමණි.

අපේ අයියා නාන්නේ සිංහල අවුරුද්දේ පරණ අවුරුද්දට නාන එක පමණි.ඌ එය නාන්නේද වතුර බාල්දි දෙකකිනි!

"අරපිරිමැස්ම" කියන්නේ ඒකටලු :O

එකකින් මූණ තෙමාගෙන අනිකෙන් කකුල් සෝදා ගනී,ඉතිං අවුරුද්දේ දවස් 365ම අපෙ අයියා ඒකාකාර වේගයෙන් ගන්දනය වේ.හැතැම්ම සීයක දුරදී පවා ඒ ඉස්මෙල් එකෙන් මූව හඳුනාගත හැක.

ඉතිං මේ වගේ ඉන්න අපෙ අයියා නම් හාල්පාරුවාටද දවසක් පෙම් මල් පූදින්නට පටාන් ඇරන් ඇත..මූ සාමාන්‍යයෙන් මාත් එක්ක හිත හොඳ නැති බැවින් අපි දෙන්නා නෝ ටෝක්ස්ය.
ඒත් දිනක් මූ ගේ පුරාම මාව හොයන්නට විය.

"චූටි මල්ලියෝ!ඒයි කොහෙද ඕයි තමුසෙ ඉන්නෙ..."
මම හිටපු තැනම හිටියෙමි.මට මොකෝ ඕනිනම් ඕනිතරම් හොයපුදෙන්.

මූ ඊළඟට අක්කගෙ කාමරයටද කොහෙදෝ හොම්බ දාන්නට ඇත.
"නංගි කෝ චූටි මල්ලි?"

"කවුද චූටි මල්ලි කියන්නෙ?"
අක්කා අහපි.

"තමුසෙට මං @#$%$#"
හොඳ වැඩේ ඕකට... :ඩී

"අම්මේ කෝ චූටි බූරුවා?"
මූ අම්මගෙනුත් අහගන්නයි යන්නෙ.පව්!
ටික වේලාවක් යනතුරු අම්මාගෙන් උත්තරයක් නැත..ඊළඟට අම්මා අක්කාට කතාකරනු ඇසේ.

"පොඩි දූ මට මතක් වෙන්නෙම නෑනෙ,කවදාහරි මේ ලොකු අයියා කසාද බැන්දද?"

"අපො නෑ,පිස්සුද අම්මෙ..මේ ඉන්නෙ තවම පොල් පරාලෙ වාගෙ,ඇයි එහෙම ඇහුවෙ?"

"නෑ මූ චූටි බූරුවෙක් හොයනවා,කසාද නොබැඳ ලමයි හම්බු වෙන්නෙත් නෑනෙ..
පිස්සු හැදීගෙන එනවද කොලුවො ඈ?"

මේවා ඇසෙන මට මාර හැපීය.මූ අද අඬන සයිස්ය.

"මොකක් කියවනවද මන්දා,මං ඇහුවෙ චූටි මල්ලි ගැන.මොකක් හරි ඇහුවමත් හොඳ නෑ.හ.....!! "

දැංනං අනිවා අඬනවාමය..කෝ අඬපියෝ.. :D
මම කටද ඇරගෙන ඌ අඬන හඬ ඇසෙනතුරු සිටියෙමි.ඒත් අම්මා ඒ වැඩේ කෑවේය..

"අර ඉන්නෙ කාමරේ..ඒ ළමයට හරියට වැඩ!"

මම හැමෝටම හොඳ ළමයාය ;)

"ඕයි මල්ලි තමුසෙට කතා කරන්න බැයිද ඕයි....."අයියා තාම අඬාගත්තු ගමන්ය.

"මාව අඳුනනවද?"

"පිස්සු කෙළින්න එපා ඕයි,වැඩක්ද කියනවා"

"මොකෝ?"
මම මුකුත් නොදන්න තොත්ත බබා වාගේ ඇසුවෙමි.

"මෙහෙම කියන්න බෑ.මට ලොකු හෙල්ෆ් එකක ඕනි,අම්මයි නංගියි නැති පැත්තකට එනවා"


"යං ගෝල්ෆේස්...! "

"තොට පයිත්තියන්ද යකො @#$%^&"

"ඉතිං වෙන කොහෙ යන්නෙයි මට කියන්නෙ ඈ?තමුසෙම කියනවකො බලන්න"

"හවසට බෝල් ගහන්න එනවා,පිට්ටනියෙදි කියන්නං"

"ඒ මේ මට කෙළවෙන වැඩ නං මං නෑ ඕවට හරිය..තමුසෙ තනියම ඕන බම්බුවක් ගහගන්නව එව්වට නං"
මූ ළඟින් ගියත් ඇතිය,මට සුමානෙකට අපලය.....

"නෑ නෑ,මේ වෙන එකක්,හවසට එනවා,මං කියන්නං..."
ටිකෙන් ටික ගඳ අඩුවිය.සුවර් එකටම අයියා කාමරයෙන් අවුට්ගොයින් වන්නට ඇත.දැංවත් හුස්ම ගත යුතුය!

මට හිතාගත නොහැකි වූයේ මේ යකාට හදිසියේ මල්ලී ගැන ඇතිවූ මෙව්වා එකය.වෙනදාට මූට මාව පේන්න බැරිය.ඒත් අද ඇවිත් උදව් ඉල්ලා දෙපරන්දෙපල්ලේ වැඳවැටී අඬයි..මුකක් හෝ හෙනම හෙන කෙළියක් සුවර් එකටම වී ඇත,නැත්නම් වෙන්නට යයි.මොනවා වුනත් මූ ඇඬූ විදියට නම් මගේ හෘදය වස්තුව මාගරින් වාගේ උණුවී දියවී වැගිරී ගියේය..(බටර්ද මන්දා එහෙම වෙන්නෙ? :O , දෙකෙං එකක් ඈ!)

කමක් නෑ.ඉස්සෙල්ල ගිහිං අහල බලන්න ඕනි සීන් එක මුකක්ද කියල,කෙළවෙන වැඩක් නං එතනින් වාස්ප වෙන්ඩනෙ තියෙන්නෙ නේ?

කිව්ව විදියටම මාත් හවස ගිහින් පිට්ටනිය පැත්තට හොම්බ දැම්මා ටිකක්,අපේ අයියා අද සෙල්ලං කරන්නෙත් නැතුව ගහක් යටට වෙලා හෙන කල්පනාවක!


මට දැන් සුවර්..කෙළවෙන්ඩමයි යන්නෙ!!!


පොර මාව දැක්කා..මං ඉන්න පැත්තට රොකට් එකක් වාගෙ දුවගෙන ආව.

"මොකෝ එන්න කිව්වෙ?"

"චූටි මල්ලි,මට තමුසෙගෙන් ලොකු උදව්වක් ඕනි ඕයි......."

"හොර පොල් කඩන්නද?"

"නෑ නෑ මට............"

"බුද්ධ පූජාව හොරාට කන්නද?"

"නෑ නෑ...."

"කාගෙ හරි හොම්බට හැටක් අනින්නද?"

"නෑ ඕයි මට මේ......."

"තමුසෙ හරක් හොරකමේ ගිහින් අහුවුනාද?"

"මෝල්ද ඕයි මේක වෙන......"

"හා!තමුසෙ හොරාට කසිප්පු පෙරුවා , නේ?දැං කාටහරි මාට්ටු?"

"මොකෙක්ද මේ?ඕයි තමුසෙට පිස්සුද?"

"නෑ!"
මම හෙන ආඩම්බරයෙන් ප්‍රකාශ කළෙමි..

"ඉස්සෙල්ල අහගන්නවා මම කියන දේ,පිස්සු විකාර කියවන්නෙ නැතුව...."

"හරි හරි කියනවා ඉතිං..මට වැඩ තියෙනවා"
චාන්ස් එකක් ආ විට මූව මැඩවීමේ පරම පිවිතුරු අදහස අතුරුදහන් වීමට ඉඩ දිය නොහැක්කේ ඇයි?
අයි ඩෝන්ට් නෝ වයි..

"මෙහෙමයි,පොඩි සීන් එකක් මේක..තමුසෙ දන්නවනෙ අතුල අයියව?"

"ඔව් ඉතිං?"

"එයාගෙ තාත්ත කසාද බැඳල ඉන්නෙ......"

"ඒක අහන්නද එන්න කිව්වෙ?අතුල අයියගෙ තාත්ත කසාද බැඳල තියෙන්නෙ අතුල අයියගෙ අම්මවනෙ ඕයි!
වැඩේ ගොඩනෙ?මම ගියා.."
මම වාඩි වී සිටි කොටයෙන් නැගිට්ටෙමි.

"තමුසෙලා වගේ මල්ලිලා @#$%........"

"ලැබෙන්න ආනන්තරීය පිංස් කරල තියෙන්න ඕනි.හරි හරි තැංකූ කියන්න ඕනි නෑ.මං යන්නෙයි?"

"ඒකට නෙවි එන්න කිව්වෙ"
අයියාගේ මූණ බුල්ඩෝසරයකට අහු වෙච්චි කජු ලෙල්ලක් වාගේ වී ඇත.

"හෑ ඒකට නෙමෙයිද.....?"

"වාඩි වෙලා අහගන්නව ඉස්සෙල්ලා,අතුල අයියගෙ තාත්ත කසාද බැඳල ඉන්නෙ අම්පාර පැත්තෙන්නෙ...
ඉතිං අම්පාරෙ ඉඳන් ඉගෙන ගන්න අමාරුයිලු.ඒ ඇන්ටිගෙ නංගිගෙද කොහෙද අර.......අ......අ........මේ......අර............................."

"දැංම යයිද?නැත්තං අර අතන ටොයිලට් එකක් තියෙනවා,ගිහින් ඉක්මනට එනවා,මං මෙතන ඉන්නං!"

"නෑ නෑ එහෙම අවුලක් නෙවි,ඒ ඇන්ටිගෙ නංගිගෙද කොහෙද දූ.......අ..අ....මෙහෙට ඇවිත් මෙහෙ ඉඳං ඉස්කෝලෙ යන්න..අ...අ........"

"ඉතිං?"

"නෑ මං කියන්නෙ මේ..ඒ ගෑණු ලමයා මේ....."

"තමුසෙට දැක්කම කිරි දෙන්න හිතුණද?ඒක කරන්න එයාට අම්ම කෙනෙක් ඉන්නවනෙ,නිකං #$%@ නොදී ඉන්නවකො"

"නෑ නෑ ඕයි,මොකක් වුනත් ලස්සන කෙල්ල නේ?"

"නරකම නෑ.."
මම ලාවට උත්තරයක් දී මඟ ඇරියෙමි.මූ මේ මොකාටද එන්න හදන්නෙ!

"මට ඒකිට හිත ගියා මල්ලි!"


"හත්තිලව්වයි.............!!!"

TO BE CONTINUED....



(හිතුවාට වඩා කතාව දිග වූ බැවින් හැමෝම කරන්නාක් මෙන් මමද මෙය මෙතැනින් නවත්තමි..
එපිසෝඩ් එක (EPISODE 1) ඉවරය.
එපිසෝඩ් ටූ ඊළඟට බලාපොරොත්තු වන්න ඈ! )

මතු සම්බන්ධයි....................

බටපොලයා පන්සල් ගිය වගයි!

මෙවර පොසොන් පෝයට දින කීපයකට පෙර සිට අපේ ගෙදර අමුතු විය.පෝයටද පන්සලකට නොයන එකා මොකාද එකා කියා කතාවක් ඇත්තේලු.එනිසා කෙසේ හෝ මාව මේ පාර නං පන්සල් යවන්නට ගෙදර ඔක්කොම හෙන පැලෑන් ගසති,රහස් සම්මන්ත්‍රණ තියති.යුධ සාකච්ඡා තබති,රහස් කතා,යටිකූට්ටු වැඩ නං අඩුවක් නැත.මම අඩිය තබා ඇවිද්දේද පරිස්සමෙනි.කෑම කන්නේද රස පරීක්ශක වාර්ථාව ආ පසුවය.නිදියගැනීමට පෙර ජනෙල් දොරවල් වසා ඇඳ අසල උගුල් කීපයක් අටවමි..
මට ෂුවර්ම නැති එකා නම් අපේ අයියාය..වැස්සකටවත් පන්සල් යන්නේ නැති මුත් මාව පන්සල් යැවීමට වැඩිම බැතිබර දායකත්වය ඒ මාර පුත්‍රයාගෙනි.අක්කා සහ මල්ලී නම් මගේ පැත්තේය.මල්ලී මට සපෝට් කරන්නේ විස්සේ චොකලට් හා වොන්ඩර් බාර් ආදිය කෑමට මා හැර වෙන පිලිසරණක් නැති නිසාය..අක්කා සපෝට් කරන්නේ ඇයිදැයි මම දන්නේ නැත.ගුප්ත බැවින් ඔක්කොටම වඩා එයාගෙන් පරිස්සම් වීමටද සිදු වී ඇත.අධිරාජ්‍යවාදී කුමන්ත්‍රණයක් වීමට බැරි නැත..අපේ අයියා එහෙම මොලකාරයෙකි.හැබැයි ඌට 2+2 කීයදැයි ඇසූ විට කියවෙන්නේම 6 ය.හරි උත්තරය 5 කියා ඕන පොඩි එකෙක් දනිති..........

අන්තිමට ගෙදර විජාතික බලවේග වල උත්සහය සාර්ථක විය.මට පන්සල් යාමට සිදුවිය.
මියෙම්වා රැකෙම්වා කියා බුදුගුණද සිහිකරගෙන මම පන්සලට ගියෙමි..
බටපොල පන්සලේ ඇති පඩි නැගීමට කිලෝ ජූල් 1200 පමණ වැය වේ..අපරාදෙ කාපු කෑම ටික!

මට ඕන වූයේ ලොවට පෙනෙන්නට මලක් දෙකක් පූජ කර ශේප් වීමටය..එහෙත් මගේ කරුමයට ලොකු හාමුදුරුවෝ මාව දුටු සේක.

"ආ චූටි මහත්තය පන්සල් ඇවිත් තියෙන්නෙ.මොකෝ පාර වැරදුණා වත් ද?"
"න් නෑ නෑ අපෙ හාමුදුරුවනේ..ම මම මේ...මම මේ නිකම් ආව.."මට කියැවිණ.
මේ වගේ අවස්ථාවලදී සියලු පද්ධති ක්‍රියා විරහිත වී යාම සාමාන්‍ය දෙයකි.මගේද රැම් එක පවා අප්සට් ගියේය.

"චූටි මහත්තය කාලෙකින් නෙ පන්සල් ආවෙත්..එමුකො ආවාසෙ පැත්තෙ.."
ලොකු හාමුදුරුවෝ මට ඉස්සර වූ සේක.මමද අණ පිලිපැද්දෙමි.
ආවාසයට ගිය උන්වහන්සේ බුලත් විටක් හපන්නට වූවෝය..මම පසෙකට වී ඇඹරී ඇඹරී සිටියේ මෙතනින් පැන ගන්නේ කෙලෙසකදැයි දහ අතේ කල්පනා කරමිනි..එකක් වත් හරි යන්නේම නැත.
"චූටි මහත්තය පන්සල් ආවෙ මේ මං හිතන්නෙ සෑහෙන කාලෙකිං...එහෙම නේද?"
බුලත් කෙළ පහරක් මිදුලට විද්ද ලොකු හාමුදුරුවෝ ඇසූහ.

"එහෙමයි අපෙ හාමුදුරුවනේ,අවුරුදු දහයකින් විතර.අර....අර........ බුද්ධ පූජාවට තියපු පළතුරු වලට අනුමෝදන් වෙලා අහු වුණාට පස්සෙ.......
මේ...මේ ආවමයි."

"ආ ඒ පොඩි ළමයි නොදැනුවත්ව කරන ඒවනෙ චූටි මහත්තයා.
එදයින් පස්සෙ මම පොඩි මහත්තයව දැක්කෙත් නෑ..හැබෑටම උන්නැහෙ දැං මොනවයි කරන්නෙ?"
පොඩි මහත්තයා යනු අපේ අයියා කාරයාට ලොකු හාමුදුරුවෝ කියන නමය.
බුද්ධ පූජාවේ සිද්දියේදී නායකයා වූයේ ඌය.ඒත් අහු වුනේ අහිංසක මමය.
ඌ කරන දෙයක් නැත.ගෙදරට වී පච කෙල කෙල සිටීම නම් නියමෙටම කරයි.පොඩි උන්ට නම් ඒ කතා  මැජික්ය.ඒත් මම ඌව සත පහකට ගණන් ගන්නේ නැත.
මොක උණත් නම්බුව බේරගන්නෙපැයි...

මට ජීවිතයේ ප්‍රථම වතාවට බොරුවක් කියන්නට සිදු විය!

"අපෙ හාමුදුරුවනෙ.අයියා මොකක්දො කොම්පියුටර් කෝස් එකක් කරනවා.."
"එහෙමද,හොඳා හොඳා,හැම දේම ඉගෙනගන්නෝන නේ..බුදු හාමුදුරුවොත් ඒවත් අනුදැන වදාරල තියෙනවා.."
"හෑ!! කොම්පියුටර් කෝස් කරන්නත් කියල උන්නාන්සෙ කිව්වද?"
මම මෙතෙක් වේලා ඇස් පහර එල්ල කරගෙන සිටි අම්බපාලියගෙන් ඇස් අහකට ගත්තෙමි...
"මොකක්?උපාසක මහත්තයට ඔල්මාදෙද?බුදු හාමුදුරුවො කොහෙද එහෙම කියල තියෙන්නෙ ඈ?"
ලොකු හාමුදුරුවෝ මා දෙස මාර බැල්මක් හෙලූ සේක.
"නෑනෙ නේද අපෙ හාමුදුරුවනේ,මම ඔබ වහන්සේගෙන් අහන්න හැදුවෙත් ඒකමයි"
මම ඇඟ බේරාගත්තෙමි.

"හ්ම්ම්..චූටි මහත්තය කාලෙකින් පන්සල පැත්තෙ ආව එකේ පිනක් දහමක් කරගෙනම යමුකෝ..මේක අරන් මගෙත් එක්ක ආවනම්..."
කියූ ලොකු හාමුදුරුවෝ පැන් කෙණ්ඩියක් මට පෙන්නූහ.මමද එය දෑතින්ම ගෙන බුදු හිමි පසුපස පාත්‍රය ඔසවාගෙන ගිය නන්ද කුමරු මෙන් උන්වහන්සේ පසුපසින් ගියෙමි.ලොකු හාමුදුරුවෝ කෙළින්ම වැඩියේ බණ මඩුවටය..!
සෑහෙන සෙනඟක් එහි වාඩිවී සිටිති.
හාමුදුරුවෝ ධර්මාසනය මත වැඩ සිට පිරිස ඇමතූ සේක.

"අද මේ චූටි මහත්තයා උපාසක තැන පන්සල් ඇවිත් ඉන්නවා.හුඟ කාලෙකින් ඇවිත් තියෙන්නෙ.ඉතින් අද ධර්ම දේශනාවෙ මූලික දායකත්වය මෙතුමාට පවරනවට කවුරුත් අකමැති නෑ නේද?
මේ පින්වතුන් සාධුකාරයක් දෙන්න එහෙනම්"

පිරිස එක හඬින් සාධුකාර දුන්හ!

"මාව මරන්නද ඇහුවම සාධු කියන උන්.. !@#$%"
මට පෝය අදයැයි අමතක විය.

"එහෙනම් උපාසක මහත්තය මේ පිරිස ඉදිරියෙන් වාඩිවෙන්න.හූමිටි තියන්නත් බාර වෙන්නෙ ඔබතුමාටම තමයි,හරි නේද"
කිවූ උන්වහන්සේ ධර්ම දේශනාව පටන් ගත්හ...

දැං අහපල්ලකො බණ..!ඒ මදිවට හූමිටි තියන්නත් වෙලා!!
මටද වෙන්නේ අර කාටද වූවා වැනි වැඩය.

"පින්වතුනි ඔන්න එකමත් එක කාලෙක බරණැස් නුවර හිටිය බ්‍රහ්මදත්ත කියල රජ කෙනෙක්....."

"අවසරයි අපෙ හාමුදුරුවනේ,මොන බ්‍රහ්මදත්තද?"මම ඇසීමි.

"උපාසක මහත්තය ඉස්කෝලෙදි ඉගෙන ගෙන නැද්ද බරණැස් නුවර බ්‍රහ්මදත්ත?"

"නෑ අපෙ හාමුදුරුවනේ,මං අහන්නෙ කීවෙනියද කියල,හැම ජාතක කතාවකම බරණැස් නුවර බ්‍රහ්මදත්ත කෙනෙක් ඉන්නවනෙ"

"ඒව මම දන්නෙ නෑ උපාසක මහත්තය,අපි දැන් බණට...."

"දැං ලංකාවෙ නම් සබ් ඩොමේන් එකක් තියෙනවනෙ නමට ඉස්සරහිං.වී වන මහින්ද  වීඅයි වන මහින්ද  අයි වන පරාක්‍රමබාහු අයි අයි වන පරාක්‍රමබාහු වාගෙ..!
ඒ කාලෙ කොහොමද දන්නෙ නෑ නාමකරණය කරෙ,අනික ඉන්දියාවෙ රෝමන් ඉලක්කම් පාවිච්චි කරලත් නෑ.ඉන්දියාවට මහාවංශෙකුත් නෑනෙ!
චූලවංශෙ,රාජාවලියක් ,සකස්කඩක්,සිරිත්මල්දමක්,............"

" -චූටි මහත්තය මමයි මෙතන බණ කියන්නෙ"

ධර්මාසනයෙන් මඳක් ඉදිරියට නැමුණු හාමුදුරුවෝ මට පැවසූහ.

"එහෙයි අපෙ හාමුදුරුවනේ..."
මම කට පියා ගතිමි.

"පින්වතුනි මේ බ්‍රහ්මදත්ත රජතුමාට හිටිය දෙලක්ෂ සයානු දහසක් බිසෝවරු...."

"හත්දෙයියනේ.............!!! "
මට වාඩි වී සිටි පැදුරෙන් ඉබේම නැඟිට්ටවිණ.
මා ලඟ සිටි උපාසක මහත්වරු මාව ඇද නැවත පැදුරෙන් වාඩිකරවූහ.

"මොකෝ උපාසක මහත්තය,ගෝනුස්සෙක් වත් කෑවද?"
ලොකු හිමියෝ වටාපත මෑත්කර මගෙන් ඇසූහ.

"අපෙ හාමුදුරුවනේ එයාට තනියම එච්චර ගොඩක්........?"
මට මා ගැනම හටගත්තේ මාර දුකකි,වෛරයකි,මෙව්වා එකකි..
මෙච්චර කල් ඉඳ මට එකම එක කෙල්ලෙක් වත් සෙට් කර ගන්නට බැරිවිය.බ්‍රහ්මදත්තයාට දෙලක්ශ අනූ හය දාහක්..මූට හෙන ගහන්නෙපැයි යකෝ..!!
මට ඉබේම කෙඳිරි ගෑවිණ..

"රජ්ජුරුවන්ට තිබුණා චූටි මහත්තයා අන්තඃපුරේ කියල එකක්.ඒකෙ තමයි බිසෝවරු හිටියෙ..."
"ඉතිං හාමුදුරුවනෙ එයාට කොහොමෙයි ඔච්චර කෙල්ලො සෙට් වුණෙ..........."
"ලස්සන ගෑනු කෙනෙක් දැක්කම රජ්ජුරුවො එයාව කරකාර බැඳ ගන්නවා."
"එතකොට රටේ අනිත් පිරිමින්ට ඉතුරු වෙන්නෙ වැඳිරියො වගේ ගොරක ගෑනු?ඒක හරි වැඩක්නෙ.මානව හිමිකම් වලට ඒක පටහැනියි.අනික මේච්චර ගෑනු ගොඩක් හිරකරගෙන ඉන්නවට විරුද්ධව ඕන නම් යුධ අධිකරණෙට උනත් යවන්න පුලුවං.."
මම නඩුකාරයෙකුටත් වඩා විශ්වාසයෙන් යුතුව ප්‍රකාශ කර සිටියෙමි.
"මේ අමු අමුවේ මානව හිමිකම් කැඩීමක්,මම ජිනීවා යනවමයි අපෙ හාමුදුරුවනෙ..යන එක යනවා ඔය කලවැද්දට විරුද්ධව....."
"උපාසක මහත්තයා............."
"එහෙයි අපෙ හාමුදුරුවනේ"
"අපි දැන් බණට..................."
"මට තව ප්‍රශ්ණයක් තියෙනව ලොකු හාමුදුරුවනේ"
මම බැගෑපත් වුණෙමි.
"ඉතින් ඔහොම එක දිගට ලස්ස ගානක් ගෑනු ගෙනාවම රජ්ජුරුවන්ගෙ අම්ම තාත්තල මුකුත්ම කිව්වෙ නැද්ද..
දෙයි හාමුදුරුවනේ දෙලක්ශ අනූ හයදාහක් කිව්වම කජු ඇටද කොස් ඇටද......!!!"

මට බ්‍රහ්මදත්තයා ගැන මරන්නට තරම් ඉරිසියාවක් ඇතිවිය.අසමජ්ජාති !@#$%#$@ රජෙක්නෙ යකෝ මූ!

"එහෙම නරකක් කියන්න තරම් වැඩ රජතුමා කරේ නෑනෙ උපාසක මහත්තයා"
"අපි ගෑනු ළමයෙක් දැකල කතා කරාම අම්මල තාත්තල කචල් දානව..අපිට නරකයි,බ්‍රහ්මදත්තයට හොඳයි...."
"මේ උපාසක මහත්තයා,මට මේ දේශනාව.............."
"ඉතින් හාමුදුරුවනෙ ඒ කාලෙට සංඛ්‍යාලේඛණ දෙපාර්තමේන්තුවට වෙන වැඩක් තිබ්බෙ නැතුව ඇති නේද,අන්තඃපුරේ ජන සංගණන තියනවට වඩා.....?"
"ඒ කාලෙ කොහෙද උපාසක මහත්තය සංඛ්‍යාලේඛණ දෙපාර්තමේන්තු තිබ්බෙ?"
"ඒකත් ඇත්ත නේන්නම් අපෙ හාමුදුරුවනෙ.."
මට කියැවිණ..

"ඔන්න මේ රජ්ජුරුවො දශ රාජ ධර්මයෙන් රාජ්‍ය විචාරණ......"

"මට ඒකනම් පිළිගන්න බෑ හාමුදුරුවනේ"
මම අත ඔසවා ප්‍රකාශ කලෙමි.

"ඒ මොකෝ උපාසක මහත්තයො?මේව මේ බණේ තියෙන දේවල්"

"දෙලක්ශ අනූහයදාහක් ගෑනු තියාගෙන බ්‍රහ්මදත්තය කොහොමෙයි හාමුදුරුවනෙ දශරාජ දර්මයෙන් රාජ්‍ය කරන්නෙ?රජ කරන්න කොහෙන්ද ඒ මිනිහට වෙලාවක්..දෙලක්ශ අනූහයදාහක්!..බුදු අම්මෝ!!"

"රාජ්‍ය පාලනේ කියන්නෙ බොහොම සංකීර්ණ දෙයක් මහත්තයා.."

"ඇත්ත වෙන්නැති හාමුදුරුවනේ..ඒත් දෙලක්ශ අනූහයදහක් ගෑනු ඉඳපු මිනිහෙකුට රාජ්‍ය පාලනේට තියා මූණ හෝදගන්නවත් වෙලාවක් කොහෙන්ද හම්බුවෙන්නෙ?ඉතිං මං කොහොමෙයි බ්‍රහ්මදත්ත  දසරාජ ධර්මයෙන් රට පාලනේ කරා කියල පිළිගන්නෙ?මට එච්චර ඕනෙ නෑ.පන්සීයක් ඇති මට නම් මූණ වත් හෝදන්න වෙලාවක් නැතිවෙන්න..."

"උපාසක මහත්තය මේ.............!! "

"අපෙ හාමුදුරුවනේ ඔය දෙලක්ශ අනූහය දාහ හැමදාම එකම ගානට තිබ්බද,නැත්තං කාලෙන් කාලෙට අඩු වැඩි..............."

"චූටි මහත්තය,මීට පස්සෙ පන්සල හතර මායිමක පස් පාගනව එහෙම නෙමෙයි!,
යන්නයි කිව්වෙ පන්සලෙන්!!!"

"එහෙයි අපෙ හාමුදුරුවනේ"
මම හඬ නඟා කීවෙමි.
මෙතෙක් වේලා නින්දේ සිටි උපාසක පිරිස ඉන් අවදිව සාධුකාර දුන්හ!

"නියම බණ ටික"

"අද තමයි බණක් කියල හරියට ඇහුවෙ"

"අද නම් තේරෙන්නම කියල දුන්න අපෙ හාමුදුරුවෝ,බුදුබව අත්වෙන්න ඕන ඒ උත්තමයට,යමල්ල යමල්ල දැන් ටී වී එකෙත් ටෙලි නාට්ටි පටන් අරන් ඇත්තෙ"
කියූ උපාසක පිරිස නැගිට ධර්මශාලවෙන් පිටව ගියහ..

මමද ස්වාමීන් වහන්සේ මා උදෙසා වදාළ අණ පිලිපැද්දෙමි,නැවත එක වරක් වත් පස්ස හැරී බැලුවේ මා නම් නොවේ....



*ප.ලි
මෙහි සඳහන් කිසිම දෙයක්,අකුරක්වත් බුදු දහමට අපහාසයක් පිණිස පළ කරන ලද්දක් නොවේ..මාගේ දිවි පරදුවට තබා ඒ ගැන සහතික වෙමි.මෙහි ඇත්තේ මා හට ලාවට විඳින්නට වූ සිදුවීමක් මත පදනම් වූවකි..මා මාගේ ආගමට අපහාස කරන්නේ නැත..
ඕන කෙනෙක් ඕනමනම් වැරදියට හිතාගන්න එකයි ඇත්තෙ.හිත හොඳ අයට ඇත්ත තේරෙනවනෙ...

පොඩි කරදරයක් විය.එනිසා............

බටපොලයට බ්ලොග් එක ලියන්න බැරි වුනේ බටපොලයට පොඩි ඇක්සිඩ්න්ට් එකක් වුන නිසා..මං හිතන්නෙ කවුරුවත්ම බටපොලයව දාල ගියේ නෑ නේද..මං අයෙමත් පුලුවං ඉක්මනට සීන් එකට එන්ටර් වෙන්න බලපොරොත්තු වෙනවා..හැකි ඉක්මනින්!!

එතකං ඉවසන්න..................

හිත

අද මොනාවත් ලියන්න හිතට හරි නෑ වගේ..
හිතට මොනා වෙලාද කියල හිතවත් දන්නෙ නැතුව ඇති........
:'(

සඳුදා ගැන ලියමි

සඳුදා යනු සතියේ විකාරම දවසය..එදාට හැම දෙයක්ම කනපිට පෙරලී යයි.උදේ නැගිට්ට විට වෙන ලෝකෙකට ඇවිත්දෝ සැක හිතේ.සෑම දෙයක්ම මඤ්ඤං වී ඇතැයි දැනේ..මේ ඉලව් ඔරලෝසුව හොයාගත් එකා අහුවූවොත් එවෙලේම මරන්නෝන වැනි පිං සිතුවිලි උදේ පාන්දර පහල වේ.වෙනදාට ආලෝක වර්ෂ ගණනාවක් දිග රාත්‍රිය ඇහැ පියවෙන්නටත් පෙර ගෙවී අවසන් වී ඇති බවක් දැනේ.වෙනකක් තියා ඇඳෙන් බහිනා පැත්ත හොයන්නටත් බැරිය..සමහර විටකදී ඇඳෙන් බැස්සාම තියෙන්නේ පොළවදැයි සුවර් නැත..වළක් තිබ්බොත්???ඒකට වැටුනාම ගොඩ එන්නෙ කොහෙන්ද,ඒ වළේ වැම්පයර්ලාත් ඉඳීවිද කියා සැකය..එහෙම හිටියොත් බටපොලයාද වැම්පයර් නායකයෙක් වීමට බැරි නැත..එහෙම වූ විට ඩ්‍රැකියුලා හොයාගෙන උගේ බෙල්ල මිරිකා වයිෆ්ලා 1000ම මගේ අන්තඃපුරයට සෙට් කර ගත හැක.එවිට මුළු ගණන 2000කි..වැඩි නැත,වැඩි නැත!
ඊළඟට ඇත්තේ උන්ගේ රෙසිඩන්ට් ප්ලේස් එක සෙට් කිරීමය..දියවන්නා ඔය මැද මැක්සා තැනක් ඇත..එය සෙට් කරමි...ඒ උනාට උන් එකා එකා කෙළගන්න පටන් ගනීද දන්නෙ නෑ.ගෑනුනෙ මුං මොක උනත්.ඒ නිසා වෙන වෙනම සෙක්ටර්ස් වලට දාල ගාර්ඩ් කෙනෙක් දැම්මම හරි.මට ඕන වුන වෙලාවට ඕන කෙනෙක්ව ගෙන්න ගන්න බැරිය..( ලොල් )කොහොම නමුත් පරෙස්සම් විය යුතුය.ඩ්‍රැකියුලාට කෙළවූයේත් ගවුමක් නිසාලු.බටපොලයාට ජින්ස් එකක් නිසා කෙල වීමට බැරි නැත.ජින්ස් ඇඳීම තහනම් කරොත් මුං උපවාස කරයි.එනිසා මොකුත් නොකිය ඉන්න එක ඇඟට ගුණය....
අවුරුද්දට ඕනේනම් අවුරුදු කුමාරි තරඟයක්ද පැවැත්විය හැක.විනිශ්චය මංඩලේට නං මොකෙක් හෝ ඇමතියෙක් ගෙන්නා ගත යුතුය..අවුරුදු කුමාරිය වූ කෙනාට තෑගි ලෙස රට සවාරියක් ලබා දී මමද ඈ සමඟම රට යමි..එයාර්පෝට් එකේදි පිරිත් නූලක්ද ගැටගසා ගත යුතුය.එවිට මැච් එක දිනිය හැක.ප්ලේන් එකේ යාම භයානක විය හැක(ගෑනුත් එක්ක කොහේ ගියත් එහෙම තමා).ප්ලේන් එක කඩං වැටුනොත්??අහස කඩාගෙන මාව බිමට වැටේවි..අන්තිමට අත පය කඩාගෙන ඇඳේම ඉන්න වේවි....හෆෝයි!!!!
මට බෑ ඇඳේ ඉන්න එහෙම..නැගිටිනව නැගිටිනවාමයි කියල හිතල මම නැගිටිය යුතුය.අනාථ මාරුතේ හංතානට ඇවිත් තියෙන කොටත් ඔබෙ දෑසෙ පෙම් සිනා තිබ්බ වගේ ඒක..මම නැගිටිනවාමයි කියල හිතල නැගිටින්න හැදුව විතරයි මාව ඇදගෙන වැටුන වගේ දැනුන..ඇහැ ඇරල බැලින්නම් මම ඇඳෙන් බිමට වැටිල..
ඔන්න ඔහොමයි මම සඳුදට දවස පටන් ගන්නෙ..අරයා(චතුරිකාද කවුද ඉන්නෙ,ආන්න එයා)වගේ නස්ට-මෝල් බීල නෙමේ..



දැං හිතෙන දෙවල් මෙතනින් ලියන්න..හොඳින් කියනවානම්,

" අඩෝ ලිව්වේ නැත්නම් කපනවා ඩෝ "

අද මට වෙච්ච සීන් එක......

ඉරිද දවස කියන්නෙ කම්මැලියාගෙ දවසලු..සෝ මමත් ඉතින් අද දවල් වෙනකම් දොයියන්නයි ප්ලෑන් කරේ..ඒ උනාට අද මම උදේ 6 වෙනකොට ඇහැරිල..සීන් එක මේකයි..........................

මම ඉතින් මැක්සා හීනයක් දැක දැක හිටියේ.එකපාරටම මගේ ඇඳ යටින් ටොක් ටොක් ගාන සද්දයක් ආව,මට යන්තමට හීනෙන් වගේ ඇහුනෙ..(හීනෙ කෑල්ලක් නෙමෙ).මම එහෙමම ඔලුව දාල ඇඳ යට බැලුව.බල්ලෙක් ඉන්නව නැට්ට ලාවට වන වන..හා බල්ලෙක්නෙ කියල හිතල මං අයෙත් ඇහ පියාගත්ත විතරයි  මට මතක් වුනා මේකා මගෙ සහො නෙමෙ නේද කියල..ඇඳෙන් බැහල බැලුවම සීන් එක ඩේන්ජර්..මෙ ඉන්නෙ අල්ලපු ගෙදර පොර..මං ඇඳෙන් බහල ඌට කිව්ව දැන් උදේ වෙලා.පල මස්සිනේ කියල.කොහෙද මූ නැට්ට වනනව විතරයි....ඒත් ඇස් වලින් නම් පේන්නේ මූ හොඳටම බය වෙලා ඉන්නෙ කියලා .මට නෙමේනෙ බය මේකා. සුවර් එකටම අදත් අර යකා a.k.a එහා ගෙදර මෑන් මූට තඩිබාන්න පටන් ගන්නැති..මට පව් කියල හිතුනා..පව් වුනාට ඉතින් මේ යකාව ගේ ඇතුලෙ තියාගන්නත් බෑනෙ.මට පැහැරගැනීම් චෝදනා ඒවි..
මං නොවඳිනා වැඳුම් වැන්ද මූව එලවගන්න.ඒත් යන්නෙම නෑ.දැන් මොකෝ කරන්නෙ අපෙ ගෙදර අයට අහු උනොත් නං මූටයි  මටයි දෙන්නටම කන්නයි වෙන්නෙ..හෙමීට ටැෆ් එකෙං වතුර බාල්දියක් අරං ඇවිත් ඇඳ යටට දමල ඇරිය..එපාර නම් වැඩේ ගොඩ.යන්නං මචෝ කියලවත් නොකියම දිව්ව..දැන්  ඉතින් මුගේ ඉස්මෙල් එක යවන්නත් එපාය..මං තාම නිදි මරගාතෙ..හීනෙ එපිසොඩ් ලාවට ලාවට තාම පේනව...
මැරිල හිටියත් බටපොලයෝ දස්සයි කියන්නෙ බොරුවටෙයි..හොයාගත්ත හඳුන් කූරක්..ඇඳ ගාව පත්තු කරා..වතුර දාපු ටිකක් ලොකු ජොග්ගුවක් තිබ්බ කාමරේ.ඒක බිම පෙරලල වතුර හැලුව ඇඳ  යටටත් යන්නම..ඊට පස්සෙ වැනි වැනි එලියට ගිහිං කොස්සක් හොයාගත්ත.ඉහිරුන වතුර පිහිදාලා කාමරේ ක්ලීන් කරන එක බොරුවට පෙන්නල හිමීට තව වතුර ගෙනත් කාමරේ හේදුව..අන්තිමට ඔක්කොම වතුර අයින් කරල වෙලාව බැලුවම උදේ 9යි.ඕන්න කොහෙවත් ඉන්න ටොමියෙක් නිසා මට වෙච්ච දේ...ඒ උනාට කමක් නෑ..ඌ ගුටි නොකා බේරුනානෙ කියල මං හිත හදාගත්ත.....
පස්සෙ මං හිමීට අම්මගෙන් ඇහුව ඇයි ඒ බල්ලට හැමදාම ඔය විදියට ගහන්නෙ කියලා..ඒ අහිංසක සතාගෙ කකුලෙ තුවාලයක් තියෙනවලු.ඒක නිසා දැන් අල්ලපු ගෙදර එවුන් බල්ලව අතෑරලලු ඉන්නෙ..මෙහෙමත් කාලකන්නි යක්කු ටිකක්..ඒ අසරනයගෙ ඇස් වල තිබ්බ බැල්ම දකින කිසිම මිනිහෙක්ට පුලුවන්ද සතාට එහෙම අමානුශික විදියට ගහන්න?මැරෙන්න පන අදින කෙනෙක් මාව බේරගන්න කියල කියන ඉල්ලීම වගේ කතාවක් ඒ සතාගෙ ඇස් වල ලියවිලාතියෙන්නෙ..ඒක තමා අම්ම දවස් ගානක් ඌට කෑම දැම්මෙ..මට මේ ගැන නොකිය..මට කිව්වනම් මං අරූට මොනවහරි කියයි කියල වෙන්නැති..ඒ වගේ අපතයෙකුට මොන බම්බුවක් කියන්නද???????
මොනව උනත් ඒ අහිංසකය පව්..ඒ තුවාලෙට බෙහෙත් කරන්න ඕන්නම් රුපියල්2000ක් යයි..මේ වගේ කෝටිපති ඈයොත් ලෝබකම් කරනවනම් බටපොලයා වගෙ දුප්පතෙක් කොහොම ලෝබ වෙන්නෝනද?හුහ්